Artykuł
Trochę historii...
Historia Wodzisławia i jego okolicznych miejscowości ma ponad 700 lat. Zachowane wykazy opłat świętopietrza z I połowy XIV w. dowodzą o obecności kościoła parafialnego, a XIV w. był okresem, w którym nastąpiło kształtowanie się pierwszych zalążków miasta. Z 1366 r. zachował się pierwszy dokument potwierdzający, że Wodzisław był miastem królewskim, a w 1370 r., na mocy królewskiego testamentu, miasto wraz z przyległymi wsiami ofiarowane zostało rycerzom Przedbora i Pakosława, pieczętujących się herbem Zadora.
Byli oni protoplastami rodu Lanckorońskich. W 1508 r., staraniem Adama Lanckorońskiego, Wodzisław lokowany był na prawie magdeburskim, co wiązało się z istotną reorganizacją przestrzenną miasta. Prawa miejskie utracił w 1869 r. podczas reformy administracyjnej przeprowadzonej przez władze carskie.
Ludzie zamieszkujący ten teren, przez stulecia, przechodzili różne koleje losu. Były okresy rozwoju i wzrostu znaczenia miasta, jak i jego upadku. W okresie reformacji Wodzisław stał się silnym ośrodkiem kalwinizmu, odbywały się tu liczne zjazdy, funkcjonowała szkoła kalwińska, a w 1560 r. utworzono dystrykt wodzisławski. Wraz z nasileniem się kontrreformacji, Samuel Lanckoroński, zwolennik katolicyzmu, w 1613 r. nakazał opuścić kalwinom miasto. W miejsce drewnianego kościoła wybudował murowany, wzorowany na wczesnobarokowych świątyniach rzymskich. Lanckorońscy wybrali go na rodową nekropolię. W następnych stuleciach licznie osiedlali się tu Żydzi, którzy stworzyli gminę wyznaniową (kabał), mieli synagogę i cmentarz (kirkut), na którym znajduje się pomnik poświęcony ofiarom Holocaustu. W okresach wojen, utraty niepodległości, mieszkańcy czynnie brali udział w walkach. Tak było podczas najazdu Szwedów, powstań narodowych (Insurekcji kościuszkowskiej w 1794 r., powstania listopadowego w 1830 r., powstania styczniowego w 1863 r.), pierwszej wojny światowej (w 1914 r., podczas przemarszu I Kompanii Kadrowej Józefa Piłsudskiego wstąpili także mieszkańcy Wodzisławia). Najwięcej ofiar poniesiono podczas drugiej wojny światowej. Zamieszkujący tu Żydzi zostali wymordowani lub zginęli w obozach koncentracyjnych. Teren ten sprzyjał powstawaniu podziemia. Działały tu oddziały partyzanckie Batalionów Chłopskich, Armii Krajowej i inne. Działania odwetowe okupanta to pacyfikowanie wsi i egzekucje zbiorowe.
Po wojnie rozwój Wodzisławia nastąpił dopiero w latach siedemdziesiątych, głównie przez inwestycje skierowane na obsługę rolnictwa i usług dla ludności. Po transformacji ustrój na przełomie lat siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych stworzone zostały warunki do rozwoju infrastruktury i przedsiębiorczości mieszkańców. Kilka lat temu dotarła do nas wiadomość o śmierci ostatniej z rodu Lanckorońskich, prof. Karoliny Lanckorońskiej, mecenasa kultury i orędowniczki polskości.
